Kind/jongere

• Het systematisch overlopen van de symptomen bij de kinderen en jongeren is niet noodzakelijk voor de diagnose zelf.  Zelfrapportering van ADHD-symptomen bij kinderen is namelijk weinig valide.  Toch is het zinvol om hun persoonlijke beschrijving van de impact van de symptomen op hun functioneren te bevragen met het oog op motivatie voor de eventuele behandeling. 
• Daarnaast is een gesprek met het kind of de adolescent ook belangrijk om informatie betreffende differentiaal-diagnostiek en mogelijke comorbiditeit te verzamelen. Vooral internaliserende problemen moeten hier goed bevraagd worden aangezien ouders en leerkrachten daar doorgaans minder zicht op hebben. Tijdens het gesprek met het kind of de adolescent dient er aandacht te zijn voor volgende aspecten: stemming, oppositie en agressie, taalontwikkeling, motoriek, sociaal inzicht, oriëntatie, angst, dwangmatigheid, rigiditeit, neiging tot contact, tics, reflectief vermogen, leggen van contact, motivatie voor behandeling en lijdensdruk. 
• Tevens kan dit gesprek ook aanleiding geven tot observatie van ADHD-symptomen, alhoewel men er rekening mee moet houden dat ADHD-gedrag in een een-op-een of nieuwe situatie of in een observatie niet noodzakelijk zichtbaar is.